آب گرم نیز از طریق گرمایش مرکزی شیلنگ گاز آبگرمکن دیواری یا گرمایش از کف (به عنوان مثال دیگ بخار) تولید می شود.
برای اطمینان از اینکه همیشه آب گرم کافی در دسترس است، آب گرم شده معمولاً به طور موقت در یک مخزن ذخیره آب گرم ذخیره می شود.
آبگرمکن های غیرمتمرکز نزدیک به شیرها نصب می شوند و معمولاً توسط دیگ های آب گرم یا آبگرمکن های لحظه ای برق می گیرند.
همچنین می توان از آبگرمکن های گازی آنی نیز استفاده کرد.
آبگرمکن های برقی باز از نقطه نظر فنی، بین آبگرمکن های برقی و آبگرمکن های باز و بسته تفاوت قائل می شود.
آبگرمکن هایی که به صورت باز کار می کنند، مانند دستگاه های آب جوش، مخازن ذخیره سازی کوچک یا دیگ های دوش، مستقل از فشار سیستم آب سرد، یک نقطه شیر را تامین می کنند.
آبگرمکن های باز برای تامین یک نقطه شیر نزدیک به مصرف (مانند سینک ظرفشویی، سینک) در نظر گرفته شده اند و تحت فشار شبکه آب نیستند.
تنها یک نقطه ضربه ممکن است با یک دستگاه باز عرضه شود.
علاوه بر این، اتصالات ویژه برای عملیات باز مورد نیاز است.
اتصالات استاندارد نباید استفاده شود.
آبگرمکنهایی مانند آبگرمکنهای لحظهای یا مخازن ذخیرهسازی دیواری که بهصورت بسته کار میکنند، چندین نقطه ضربه را با فشار خط (10 بار) تامین میکنند و آب گرم را به نقطهی شیر فشار میدهند.
بنابراین، به عنوان مثال مخزن ذخیره دیواری آب گرم دارای ترکیبی از شیر اطمینان است که آب انبساط را به یک زهکش جداگانه هدایت می کند و دستگاه را از فشار بیش از حد محافظت می کند.
دستگاه های بسته را می توان با تمام اتصالات فشار تجاری موجود کار کرد.
آبگرمکن هایی که مستقیماً گرم می شوند دستگاه های 2 در 1 هستند: آنها به طور مستقل گرما تولید می کنند و آن را به شکل آب گرم ذخیره می کنند.
با افزایش روزافزون دستگاههای گرمایشی با دمای پایین و کارآمدتر انرژی و دستگاههای گرمایشی با فناوری چگالش، استفاده از آبگرمکنهای مستقیماً کمکارآمد میشود، زیرا در ابتدا قرار بود برای آمادهسازی آب گرم، بهویژه در تابستان وارد عمل شوند.
بدون دیدگاه